Ezin nuen sinistu, ordubete baino ez zitzaidan falta leku zoragarri hori utzi behar izateko.
Azken gaua ahaztezina izan zen, hiru aste horietako une guztiak lez. Elkarrekin ikusi genuen zelan ezkutatzen zen eguzkia eta ilargi atera berriaren eta gutako batzuk piztutako suaren argipean egun guzti horiek birgogoratu genituen. Lehenengo eguneko urduritasuna nahiz inpresioak, eguzkiaren beroan igarotako lanegun gogorrak, guztion artean leundutakoak, Ibaian emandako arratsaldeak, hango herritar adeitsuekin bizitakoak, hamaika txiste eta jokoak, dantzak, parrandak… Egun horretaz ere egin genuen berba, hots azken lan eguna, hainbeste izerdi isurtarazi zigun lana amaitzean izandako sentsazioa, satisfakzioa. Nork pentsa zezakeen egun batzuk lehenago landarediaz estalitako gaztelu hori ikustea posible izango litzatekeela noizbait? Guk geuk lortu genuen hori, guztiok batera.
Gau hotza zen, baina ez zigun axola, pozik geunden , hain eroso, non arrapaladan bukatu zitzaigun gaua, eguzkiak bere lehen izpiak atara zituen, ez genuen berriz bertan ilargia elkarregaz ikusiko.
Azken gosaria, arraroa, triste nengoen, gainera ni eta nire laguna ginen alde egiten lehenak. Une goibel hori apurtzeko, bat batean norbaitek musika piztu zuen . ”algo en tu cara me fascina, algo en tu cara me da vida, sera tu sonrisa…..” gure abestia. Guztiok soroturik egongo bagina bezala hasi ginen dantzan, abestiak iraun zuen segundu bakoitza aprobetxatuz, nota bakoitza biziz.
Abestia bukatzean “leader”ak motxilak autoan sar genitzala eskatu zigun, berak eramango gintuelako geltokira. Besarkadak, muxuak, malkoak, elkar ikusteko promesak, besarkada gehiago, malko gehiago…. Ezin ginen banandu, elkarrekin bizitakoek lotura berezia sortu zuten gure artean.
Trenean nengoela hutsune bat sentitzen nuen, zeozer falta zitzaidan, hortaz, malkoak isuri nituen. Baina bat batean irribarre zabala marraztu zitzaidan bisaian, banekielako eta badakidalako berriz ikusiko ditudala Frantzian, Turkian, Txekian, Japonian, Korean, Errusian, Euskal Herrian zein munduko edozein bazterrean.
